Pisarstwo

Dawno dawno temu żyła sobie zakochana para. Facet był chudy, ale przystojny i blondyn. Miał umięśnione mięśnie i nosił okulary słoneczne. Jego żona była chuda i zgrabna. Miała blond włosy. Spotykali się bardzo często. Chodzili razem do kina i na lody. Uwielbiali jeździć konno. Chodzili razem do stajni i jeździli konno. Nigdy się nie zdradzali. Lubili się całować i przytulać. Ich rodzice nic nie wiedzieli, że się spotykają. On miał na imię Kuba, a ona Weronika. Kuba nie chciał mówić rodzicom, bo oni o niego dbali. Nie pozwalali mu na nic. Weronika się bała, bo jej rodzice chcieli wydać ją za mąż za bogatego Hrabię Artura. Hrabia Artur ją kochał a ona go nie kochała. Weronika uciekła z Kubą do Wenecji. Wcześniej mieszkali w Ameryce. W Wenecji bardzo się kochali. Zwiedzali razem miasto Wenecji. Pewnego dnia przy romantycznej kolacji Kuba oświadczył się Weronice. Weronika była wstrząśnięta. Nie spodziewała się tego. Weronika przyjęła oświadczyny. Przygotowywali się do ślubu całymi miesiącami. Kuba kupywał jej kwiaty. Ona miała już suknie ślubną, a on garnitur. Postanowili wziąść ślub wcześnie rano. Gdy przyszedł już ksiądz stali na ołtarzu. Nagle wbiegli ich rodzice i Hrabia Artur. Przerwali ślub. Kuba i Weronika wsiedli na konia i uciekli. Hrabia gonił ich ale ich zgubił. Kuba i Weronika uciekli do Polski. Tam wzięli ślub i żyli długo i szczęśliwie.